wtorek, 2 października 2012

Mogielnica

stan wg opisu z 1880 roku

Mogielnica lub Mogilnica

Wieś podolska w powiecie trembowelskim. graniczy na wschodzie ze Słobódką Janowską, Zniesieniem i Budzanowem, na południe z Wierzbowcem i Laskowcami, na zachodzie z Mateuszówką i Romanówką. Przez środek wsi przepływa potoczek Ryczka, mający swe źródła w stepach strusowskich, na gruntach należących do gmin: Brykula Stara i Chmielówka. 

Potok Ryczka  przepływa przez Romanówkę i Mogilnicę, dalej płynie granicą lasów mogielnickich i budzanowskich i pod przysiółkiem Zniesienie wpada do Seretu.

 
"Jest to wieś stepowa, rozłożona w jarze, wśród wyżyn (od 127 do 183 m npm). Sama osada, schowana jest w parowie nad potokiem, ciągnie się długim pasmem od wschodu ku zachowi, na północy ku Trembowli i Strusówce, na zachodzie ku strusowskim stepom i rozsypanym na nich wsiom: Bernadówka, Słobódka Struska, Tiutków, Darachów, Ostrowczyk, Brykula Nowa i Stara, Chmielówka, Dobropole, Kulczyce i Mateuszówka".

 Patrząc z Mogielnicy można zobaczyć ciągnące się ku rzekom Seret i Strypa, na południowym zachodzie ku Buczaczowi, a na południe ku Dniestrowi szerokie pola, poprzedzielane parowami i niezbyt wysokimi podłużnymi pagórkami. W okolicy można zobaczyć  przy drodze krzyż kamienny z czerwonej płyty piaskowca, grubo ciosany, a na nim Matka Boska z dzieciątkiem lub św. Mikołaj namalowany jaskrawą farbą. Na polach wznoszą się mogiły dawnych obrońców tej ziemi lub najeźców. Od wschodu i północy ciągnie się pas lasów nad brzegiem Seretu, a na północy  10 km od Mogielnicy, nad stromym brzegiem Seretu widać malownicze ruiny pobazyliańskiego monasteru w Podgórzanach.

 Powierzcnia gospodarstw dworskich: ziemia orna 2684, łąk i ogrodów 119, pastwisk 72, lasu 470 morg; gospodarstwa włościańskie: ziemia orna 4035, łąk i ogrodów 436, pastwisk 24, lasu 16 morg kw. 

Mieszkańcy 1788 osób, w tym:
-  rzym-kat. 418,
 - gr-kat. 1370.

We wsi jest cerkiew murowana pod wezwaniem św. Michała.

Początkowo Mogielnica była częścią parafii Trembowla. Od 1851 jest samodzielną parafią. "Systemizowana w r. 1858, erygował ją i zaopatrzył Józef hrabia Starzeński -  były właściciel tych dóbr, który swoim kosztem wymurował kościół pod wezw. św. Józefa".

Do parafii przyłączono 8 miejscowości:
- Brykula Nowa odległa o 9 km z 55 rzym-kat,
-  Brykula Stara (zaścianek szlachecki) odległa o 8 km z 23 rzym-kat,  
- Chmielówka odległa o 7 km z 46 rzym-kat,
- Józefówka odległa o 5 km z 13 rzym-kat,
- Kulczyce odległa o 4 km z 90 rzym-kat,
- Mateuszówka odległa o 6 km z 89 rzym-kat,
-  Romallówka odległa o 1 km z 252 rzym-kat,
- Worcelówka odległa o 8 km z 18 rzym-kat.

  W parafii były 2 filie:
- w filii Mogilnica Stara  (z wikarym) było 1129 mieszkańców, cerkiew pod wezw. św. Trójcy,
- w filii Romanówka 1304 mieszkańców, cerkiew murowana pod wezw. BW. Krzyża.

Mogielnica była jedną z najzamożniejszych parafii. Proboszcz miał 300 morg ziemi i dochody, które ze względu na liczbę i zamożność parafian wynoszą kilka tysięcy zł rocznie.  
 
Wieś dzieli się na 2 części: Mogielnica Nowa i Mogielnica Stara. "Obydwie łączą się bezpośrednio ze sobą i stanowią jedną gminę polityczną i katastralną".

Właścicielem Mogielnicy oraz Romanówki był Leopold hr. Starzeński, a nastepnie Michał Bogdanowicz - właściciel pobliskiego Kossowa.

Właściwość miejscowa:
- Sąd Powiatowy -  Budzanów,
- notariat -  Trembowla,
- urząd pocztowy - Chmielówka.

We wsi są 2 szkoły etatowe, jedna w Mogielnicy Starej, druga w Nowej, każda z 1 nauczycielem.

W pobliskich  kamieniołomach "czerwonego piaskowca, z których wyrabiają płyty na chodniki, oraz schody, toczydła i bruski do ostrzenia kos, które przez Podwołoczyska. idą do Odessy, a stamtąd na daleki wschód do Persji i Chin".

"Jest także mały młynek wodny na potoku, była gorzelnia, obecnie rozebrana. Przez Mogielnicę przechodził dawniej gościniec z Trembowli do Buczacza i teraz jeszcze w czasie suchej pory roku uczęszczany. Jest tu stadnina koni wschodniego pochodzenia, w lesie i na polach liczna zwierzyna, szczególniej zające, sarny i lisy, oraz na polach dropie, które się w zbożach na rozległych tutejszych łanach wywodzą i od śniegu do śniegu pasą. Ogród piękny i starannie utrzymany, przez który prowadzi do mieszkalnego domu ulica z odwiecznych lip, a na dole nad strumieniem rosną olbrzymich rozmiarów nadwiślańskie topole. Na polach są, liczne mogiły i wyorują, tu często starą broń i zbroje, przechowane w prywatnem muzeum właściciela Mogielnicy, który ma bardzo piękną kolekcję numizmatów oraz starych dokumentów, książek i pamiątek narodowych".

W Mogielnicy zamieszkiwało wiele schłopiałych rodzin szlacheckich.

Mogilnickie starostwo niegrodowe, w ziemi ha1ickiej, pow. trembowelskim, według    spisów podskarbińskich z r. 1771 składało się ze wsi: Mogielnica, Romanówka i Chmielówka z przyległościami, które posiadał wówczas Michał Skrzetuski, opłacając z nich kwarty zł polskich 4.102 gr. 3. Po zajęciu tego starostwa przez rząd austryjacki, sprzedane zostało Maciejowi Sta- rzeńskiemu w d. 5 lipca 1776 r. za złotych reńskich 79400.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"



W 1921 roku Mogielnica była wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej i gminy. Mieszkańców było 3612 w 661 zagrodach: w tym 799 Polaków, 2730 Rusinów i 80 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 3695, i więcej zagród: 737. Polacy stanowili ok. 22%.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ponad 70 osób. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Małów


W 1921 roku Małów był wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej, gmina Semenów. Mieszkańców było 504 w 109 zagrodach: w tym 149  Polaków, 349Rusinów i 6 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 567, i więcej zagród: 117. Polacy stanowili ok. 20%, Żydzi 1%.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 6 osób. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

brak opisu w "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"

Łoszniów z Zagórzem

stan wg opisu z 1880 roku

Wieś podolska w powiecie trembowelskim. Położona 7 km na północ od Trembowli. Wieś ta graniczy na wschodzie z Iławcami, na północy z Suszczynem, na zachodzie z Nałużem i Mikulińcami, na południu z Trembowlą, i Boryczówką.


Powierzchnia posiadłości dworskich: ziemia orna 1480, łąk i ogrodów 262, pastisk 198, lasów 1112 morg; gospodarstwa włościańskie 2917 morg.
Ludność rzym-kat. 2106, gr-kat. 505. Parafia rzym.-kat. pierwotnie w Trembowli. od r. 1869 samodzielna parafia z wsiami: Ostalce, Suszczyn, erygowana jako kapelania,  systemizowana w 1874 r.

 Kościół murowany postawiono ze składek parafian i datków właściciela tych dóbr Wiktora hr. Baworowskiego, poświęcony w 1873 r. p. wez. Narodzenia N.P.M. Do tej kapelanii należą oprócz Łoszniowa: wieś Suszczyn o 2 km oddalona z 173 i Ostalec o 4 km z 160 parafianami.
Greko-katolicka  parafia w Suszczynie.
 

Dzierżawcą Łoszniowa był przez 30 lat Ignacy Zabielski, który osuszył stawy zyskująć dobrej jakości łąki i ziemię orną. Siał różne gatunki traw pastewnych, hodował konie, bydło i owce. "Włościanie łoszniowscy mają najlepsze w całej okolicy inwentarze, a pracowici, trzeźwi i oszczędni przyszli do znacznychmajątków, tak w ziemi jak w kapitałach. Dobrobyt mieszkańców okazuje najlepiej ta okoliczność, iż włościanie łosz-
niowscy byli w stanie w przeciągu lat 20 wystawić kościół murowany, kosztujący przeszło 17,000 złr.; plebanię łacinską murowaną kosztującą około 6,000 złr.; szkołę murowaną o 3-ch salach naukowych, z pomieszkaniem dla nauczyciela kie- rującego, która. kosztowała 12,000 złr.; przebudowywuja, starą, i upadkiem grożacą gr-kat. cerkiewkę oraz sprawiają wewnętrzne urządzenie kościoła i dzwony".

Łoszniów był mazurską osadą, założoną na Podolu, w pobliżu warownego zamku, który wraz z całą okolicą należał do
rodziny Dulskich herbu Ostoja.  Wieś i zamek leżały w głębokim parowie nad Gniezną (rzeczka), a przystępu do zamku bronił duży staw, otaczający ze wszech stron wały zamkowe. W końcu XIX po zamku został główny budynek, przerobiony na gorzelnię, dawna kaplica zamkowa i jedna z baszt przerobione na mieszkania. Grube mury zamku oraz położenie wśród błot i stawu, sprawiały że zamek był trudny do zdobycia.Właścicielem tych dóbr (w 1880 r.) był Wiktor hr. Baworowski.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"


W 1921 roku Łoszniów był wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej i gminy. Mieszkańców było 3057 w 597 zagrodach: w tym 2410 Polaków, 589 Rusinów i 55 Żydów.

W 1931 roku było mniej mieszkańców: 3049, ale więcej zagród: 634. Ukraińcy stanowili ok. 20%, Żydzi 2%.

W 1939-45 zginęły w mordach dokonanych przez banderowców  2 osóby. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Mieszkańcy Łoszniowa zamieszkali po wojnie m.in. w Kuropatniku koło Strzelina.

Potok Boryczówka


 ma swój początek w błotach leżących między Trembowlą, Iwanówką, Hleszczawą, i Boryczówką (wsią), wpada do rzeczki Gniezny.
 
Błota te zwano "Stawki", z powodu poprzedzielania ich groblami, które wstrzymywały wody tego potoczku i tworzyły cały szereg małych stawków, należących do radców trembowelskich .
 
Groble usypano na mocy przywilu nadanego przez Stefana Batorego w Toruniu 30 lipca 1576 r.: "Dozwalamy radcom na gruncie miejskim stawków tyle, ile być może na rzece Boryczówce, usypać, zrobić i używać".
 

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"

poniedziałek, 1 października 2012

Krowinka

stan wg opisu z 1880 roku

Wieś podolska w powiecie  trembowelskim,  9 km od Mikuliniec.

Parafia rzym-kat w Trembowli, gr-kat w Mikulińcach?

Mieszkańców 1090 w gminie i 54 na obszarze dworskim.

We wsi jest szkoła l-klasowa.


źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"


W 1921 roku Krowinka była wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej, gmina Strusów. Mieszkańców było 1495 w 311 zagrodach: w tym 769 Polaków, 699 Rusinów i 27 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 1554, i więcej zagród: 327. Ukraińcy stanowili ok. 40%, Żydzi 2%.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ponad 20 osób. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.