Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Opis miejscowości. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Opis miejscowości. Pokaż wszystkie posty

sobota, 9 listopada 2024

Kościół katolicki w Kluwińcach

 

Kościół katolicki w Kluwińcach po wezwaniem Matki Wspomożycielki Wiernych

zdjęcie kościoła w Kluwińcach 2008 źródło S.P.

Kluwińce początkowo nie miały swojego kościoła katolickiego. Wieś należała najpierw do parafii Kopyczyńce, a następnie Chorostków. W 1816 roku została wybudowana prywatna kaplica, a dopiero w 1894 wzniesiono kościół filialny wraz z plebanią. Do zbudowania kościoła przyczynił się  proboszcz Chorostkowa Kazimierza Głowiński? oraz środki Pawła Terleckiego i wiernych. Kościół został poświęcony w 1895 roku. Wiernych było wtedy ok. 700.

W roku 1924 Kluwińce stały się samodzielną parafią z wsiami Soroka i Wierzchowce. W latach 30-tych XX wieku zbudowano nową plebanię, a liczba wiernych przekroczyła 1200 osób.

Kościół posiadał 3 ołtarze: główny – Matki Bożej Niepokalanej, boczne – Świętego Serca Jezusa i Serca Matki Bożej.

Kościół nie posiadał wieży dzwonniczej. Zamiast niej przed budynkiem była dzwonnica w formie bramy/portyku łukowego z trzema dzwonami, zwięczona naczółkiem z prostym poziomym gzymsem i tympanonem bez ozdób. Pod łukami były zawieszone 3 dzwony, każdy innej wielkości i wagi: 50, 200 oraz 300 kilogramów.

Pod koniec października 1944 roku, nocą, UPA napadło na plebanię w Kluwińcach. Przed plebanią wykopano dół do którego miano wrzucić proboszcza księdza Kazimierza Swiadkowicza. Księdza nie było, ale plebanię banderowcy okradli i zniszczyli oraz zamordowali około 20 osób (po latach nie udało się ustalić danych ofiar).

W czasie działań UPA kościół nie został spalony. Po dzwonnicy nie ma jednak obecnie śladu. Być może została zlikwidowana w czasie pełnienia przez kościół funkcji spichlerza po wojnie.

W 1946 władze sowieckie zamknęły kościół, a w 1949 przekształcono go w spichlerz. Od 1987 roku kościół został opuszczony i stopniowo niszczał, szczególnie że został uszkodzony i powyrywany blaszany dach. W 2010 roku dach naprawiono.

Obecnie Kluwińce należą ponownie do parafii w Chorostkowie.

Mapy satelitarne google maps nie pokazują gdzie w Kluwińcach stoi kościół katolicki. Nie ma tam znaczników, chociaż oznaczona jest cerkiew. Na podstawie analiz starych map, zdjęć satelitarnych oraz zdjęć kościoła ustaliłam jego położenie.

współczesna mapa satelitarna wsi Kluwińce z google maps link


 


lata 30-te XX wieku kościół w Kluwińcach z wiernymi, widoczna jest dzwonnica

źródło: świątynie i kaplice Ukrainy (link na dole strony)


kościół w Kluwińcach przed rokiem 2010: 

źródło: świątynie i kaplice Ukrainy (link na dole strony)

 


 

 źródła:

  1. strona internetowa świątynie i kaplice Ukrainy link
  2. H. Komański, Sz. Siekierka "Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim w latach 1939-1946" Wrocław, 2006 
  3. praca i analizy własne: autor  moje kresyy
  4. zdjęcie z 2008: S.P.



sobota, 4 maja 2013

Kresowe cmentarze - lista miejscowości

Jednym ze sposobów pozyskiwania informacji genealogicznych jest poszukiwanie przodków na cmentarzach. Z doświadczenia wiem, że jest to bardzo niewdzięczne zajęcie. Zwykle dużo chodzenia daje niewiele przydatnych informacji.
 
Z przykrością muszę stwierdzić, że zachowało się niewiele przedwojennych grobów. A te które istnieją ostały się zwykle dlatego, że chowano w nich później innych członków rodziny. Często też "znika" gdzieś informacja czyj to był pierwotnie grób.
 
Kolejnym problemem dla genealogów jest to co się dzieje ze starymi grobami. Często nikt ich już nie odwiedza. Zarośniete powoli niszczeją, napisy całkiem znikają lub stają się niemożliwe do odczytania.
 
Inny problem to zmiany granic po II wojnie światowej. Zwykle groby poprzedników były celowo niszczone przez napływową ludność lub nawet władze administracyjne np niemieckie nagrobki wykorzystywano na chodniki. Z dzieciństwa pamiętam wielką stertę zepchniętych spychaczem niemieckich nagrobków na cmentarzu we Wrocławiu. Dlatego nigdy nie maiłam złudzeń co do stanu polskich grobów na wschodzie. Ukraińcy robili dokładnie to samo z polskimi grobami, co Polacy z niemieckimi. Polacy na swoich nowych ziemiach starali się niszczyć to co niemieckie, a Ukraińcy po wypędzeniu Polaków niszczyli to co polskie. Taka kolej rzeczy...
 
Niestety te polskie groby na kresach, które przetrwały niszczeją coraz bardziej i z każdym rokiem mniej napisów da się odczytać. Dlatego duże znaczenie mają idywidualne i zorganizowane akcje sprzątania cmentarzy na kresach oraz katalogowania grobów.
 
Bardzo przydatna jest praca Zbigniewa Hausera "Podróże po cmentarzach Ukrainy". Niestety zawiera ona zbyt mało miescowości by zadowolić większość kresowiaków, ale i tak jest to jedna z niewielu pozycji książkowych zawierających napisy z nagrobków. Jest to źródło tym bardziej cenne, że prace prowadzono już w latach 90-tych XX wieku i część z tych napisów już nie istnieje.
 
Interesujący mnie region Trembowla-Husiatyn-Czortków zawarty jest w tomie II.
Zawiera on następujące miejscowości:
1. Białobożnica
2. Biały Kamień
3. Bilcze Złote
4. Borszczów
5. Brody
6. Brzeżany
7. Buczacz
8. Budzanów
9. Busk
10.  Buszcze
11. Cecowa
12. Chomiakówka
13. Chorostków
14. Czerwonogród i Nyrków
15. Czortków
16. Darachów
17. Dunajów
18. Gliniany
19. Gołogóry
20. Grzymałów
21. Horożanka
22. Howiłów
23. Husiatyn
24. Jabłonów
25. Jagielnica
26. Janów nad Seretem
27. Jazłowiec
28. Jezierzany
29. Kamionka Strumiłowa
30. Kopyczyńce
31. Koropiec
32. Kozowa
33. Krzywcze Górne
34. Kurowice
35. Kutkorz
36. Lackie
37. Leszniów
38. Liczkowce
39. Łopatyn
40. Mielnica
41. Mikulińce
42. Milatyn Nowy
43. Monasterzyska
44. Olesko
45. Pawłów
46. Pieniaki
47. Podhajce
48. Podhorce
49. Podkamień
50. Podwołoczyska
51. Pomorzany
52. Ponikwa
53. Potok Złoty
54. Przemyślany
55. Radziechów
56. Sidorów
57. Skała
58. Skałat
59. Strepów
60. Strusów
61. Supranówka
62. Szczurowice
63. Szmańkowce
64. Szumlany
65. Świrz
66. Tadanie
67. Tarnopol
68. Tłuste
69. Toki
70. Toporów
71. Trembowla
72. Uście Biskupie
73. Uście Zielone
74. Wiśniowczyk
75. Wyzniany
76. Zadwórze
77. Zaleszczyki
78. Załoźce
79. Zawałów
80. Zbaraż
81. Zborów
82. Złoczów
83. Złotniki
84. Żelechów Wielki

 
Źródło:  Zbigniew Hauser, "Podróże po cmentarzach Ukrainy - dawnej Małopolski Wschodniej", t. II województwo tarnopolskie, Kraków 2006

sobota, 6 października 2012

Iwanówka Trembowelska z Budami

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelskim (dawniej husiatyńskim). Położona jest 10 km na południowy wschód od Trembowli. Na północ od Iwanówki leży Hleszczawa, na zachód Wolica, Plebanówka, na wschód wieś w Howiłów Wielki i Mały oraz Chorostków (pow. husiatyński).

Wieś leży nad potokami i stawami, których zlewiska dają początek potokowi Tajna, płynącemu na południowy wschód do powiatu husiatyńskiego.
           
Wieś otaczają wzgórza wznoszące się na południe do 318, na wschód do 331, na północ do 338, na zachód do 346 m npm. W północno wschodniej częśći wznosi się lesiste wzgórze ze szczytem Iwanówka (353 m npm).

Powierzchnia własności większej: grunta orne 1978, łąk i ogrodów 216, pastwisk 15, lasu 190 morg. Powierzchnia własności mniejszej: grunta orne 2396, łąk i ogrodów 266, pastwisk 6 morg.

Według spisu z 1869 r. mieszkańców było 1701, a na obszarze dworskim 55. Według szematyzmu z r. 1881 rzym-kat było 894, gr-kat 1113.
 Parafia rzym-kat w Trembowli, a od 1897 Iwanówka została samodzielną parafią z wsią Hleszczawa. Parafia gr-kat w miejscu.
 
         We wsi jest cerkiew, szkoła etatowa. dwuklasowa oraz gorzelnia.
 
źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

W 1939 roku Iwanówka była wsią sołecką, siedzibą parafii i  gminy. 

W 1921 mieszkańców było 2791 w 488 domach: w tym 1706  Polaków, 1054 Rusinów i 31 Żydów.
W 1931 roku było mniej mieszkańców: 2757, ale więcej domów: 560. Ukraińców było ok. 37%, a Żydów ok 40.

W 1939-45 w mordach dokonanych przez banderowców zginęło ponad 30 osób. Żydzi zostali wywiezieni do getta w Trembowli.  

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

 

Współczesna mapa z przedwojennymi, polskimi nazwami miejscowości

 
 Kliknij w mapę, aby powiększyć
 

Hleszczawa i Stadnica

Hleszczawa

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelskim, leżąca 12 km na wschód od Trembowli.
Wieś leżey pośród  "nieprzejrzanych okiem łanówa mała dąbrowa obok dworu urozmaica trochę krajobraz".
 
Powierzchnia gospodarstw wiekszych: 1629 morg, włościańskich 2376 morg.
 
Ludność: 1410 osób.
Podział wg religii: katolików 545, reszta gr-kat. i izraelici. Parafia  gr-kat w miejscu, katolicka w Trembowli, a od 1897 w Iwanówce.
We wsi jest szkoła etatowa z 1 nauczycielem. 
 
Właściciele większej posiadłości: Jan i Mieczysław Komarniccy.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1939 roku Hleszczawa była wsią sołecką, siedzibą parafii,  gmina Iławcze. Do sołectwa należała wieś Stadnica.

Hleszczawa
W 1921 mieszkańców było 2008 w 385 domach: w tym 529 Polaków, 1850 Rusinów i 66 Żydów.
W 1931 roku było więcej mieszkańców: ponad 2200, w tym Polaków było ok. 600 osób oraz ok. 70 Żydów.  

Stadnica
Wieś założona w latach 20-tych XX w. należąca do sołectwa Hleszczawa. 
W 1939 roku we wsi mieszkało ok. 140 osób czyli  28 rodzin w 24 domach, w tym 20 rodzin polskich, 8 polsko-ukraińskich.

W 1939-45 w mordach dokonanych przez banderowców zginęło ok 130 mieszkańców Hleszczawy i Stadnicy.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Wolica

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelski, leżąca na płd.-wsch. od Trembowli. Na południe od Wolicy jest Plebanówka, na wschód Iwanówka. Zabudowania wsi leżą na płn.-zach., tuż na granicy Trembowli. Na wschodzie znajduje się wzgórze Wolica - 361 m npm. 
 
Powierzchnia własnosci większej: grunta orne: 385, łąk i orgrodów  13, pastwisk 24 morg. Powierzchnia własnosci mniejszej: grunta orne 303, łąk i ogrodów 22, pastwisk 4 morg.
 
Ludność: w r. 1890 było 56 domów 289 mieszkańców, w tym na obszarze dworskim 5 domów i 39 mieszkańców.
Podział wg religii: 90 rzym-kat., 213 gr-kat., 25 Żydów .
Podział wg narodowości: 200 Rusinów, 128 Polaków, 25 Żydów
Parafia rzym-kat. i gr-kat. w Trembowli. 

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Wolica była wsią sołecką, parafia i gmina Trembowla. Do sołectwa należała wieś Sady.  Mieszkańców było 355 w 81 domach: w tym 283 Polaków, 44 Rusinów i 8 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 377, a liczba domów nie uległa zmianie.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 8 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Zubów

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelski. Położona 7 km  na południe od Trembowli, 5 km na południe od Strusowa. Na północ leżą Ruzdwiany, na wschód Zaścinocze, na południe Słobódka Strusowska, na płn.-zach. Darachów, na zachód Tiutków. Wschodnią krawędź obszaru przepływa od północy na południe rzeka Seret, w którego dolinie leżą zabudowania.
 
Powierzchnia własności większej: ziemia orna 332, łąk i ogrodów 12, pastwisk 11 morg. Powierzchnia własności mniejszej: ziemi ornej: 970, łąk i ogrodó 46, pastwisk 39 morg.
 
Ludność: w r. 1890 było134 domów i 739 mieszkańców.
Podział wg religii: 426 gr-kat, 283, rzym-kat., 30 Żydów.
Podział wg narodowości: 447 Rusinów, 292 Polaków, 30 Żydów. Parafia rzm-kat początkowo w Trembowli*, od 1911 w Ostrowczyku, gr.-kat. w Ostrowczyku.

We wsi jest cerkiew, szkoła l-klasowa.

Za czasów I Rzeczpospolitej wieś należała do dóbr koronnych. W r.1546 dzierżawcą wsi był Stanisław z Tęczyna, podkomorzy sandomierski, starosta trembowelski (Arel), kraj. we Lwowie, C., t. 334, str. 727). Według inwentarza z r. 1767 wieś w posiadaniu Józefa Cieszkowskiego, stolnika stężyckiego, i Kandydy z Cieszkowskich (z prow. 1482 zlp. 16 gr., z czego kwarta 370złr. zlp. 19 gr.) W r. 1776 wieś Zubów z Tiutkówką (Tiutków) została sprzedana Józefowi i Tekli Grabowskim za 7200 złr. (Ob. Czemeryński "Dobra koronne", str. 247 i 248).
 
* "Słownik geograficzny..." błędnie podaje, że parafia rzym-kat była w Strusowie

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Zubów był wsią sołecką, parafia Ostrowczyk, gmina Darachów. Mieszkańców było 813 w 148 domach: w tym 385 Polaków, 428 Rusinów.

W 1931 roku było mniej mieszkańców: 728, i mniej domów: 144. Polacy stanowili ok. 40%.



W 1939-45 zginęły w mordach dokonanych przez banderowców 2 osoby.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

piątek, 5 października 2012

Zaścinocze, po rusku* Zastynocze,


Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelskim, leżąca na południowy zachód od Trembowli. Na południowym wschodzie leżą Humniska, na południowym zachodzie Ostrowczyk i Zubów. Przez północno-wschodna część obszaru przepływa rzeka Seret. W jego dolinie leżą zabudowania wsi.

Powierzchnia gospodarstw większych: ziemi ornej 80, łąk i ogrodów 1,  pastwisk 16, lasu 28 morg. Powierzchnia gospodarstw mniejszych: ziemi ornej 680, łąk i ogrodów 75, pastwisk 73 morg.

Ludność: w 1890 było z Zaścinoczach i przysiółku Kaptury 139 domów z 808 osobami.
Podział wg religi: rzym-kat 226, gr-kat 519, 63 Żydów.
Podział wg narodowości: 270 Polaków, 538 Rusinów, 63 Żydów.

Parafia rzym-kat w Trembowli, gr-kat w Ostrowczyku. We wsi jest cerkiew pod wezwaniem św. Mikołaja.

Dawniej wieś wchodziła w skład starostwa trembowelskiego.


* ruski = ukraiński; określenie w tym znaczeniu używane powszechnie na Podolu do 1945

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Zaścianocze było wsią sołecką, parafia i gmina Trembowla. Mieszkańców było 853 w 157 domach: w tym 324  Polaków, 515 Rusinów i 14 Żydów.

W 1931 roku było mniej mieszkańców: 812, ale więcej domów: 175. Polacy stanowili ok.  38 %, Żydzi ok. 2%.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców prawdopodobnie przynajmniej 1 osoba.



źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Zieleńcze

Przysiółek Zieleńcze był częścią podolskiej wsi Semenów w powiecie trembowelskim, położonej nad rzeką Seret, 5 km na południe od Trembowli.

Parafia rzym-kat w Trembowli, gr-kat w Humniskach.

Więcej informacji: patrz Semenów


źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne



Brak informacji o Zieleńczach w "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

 

czwartek, 4 października 2012

Załawie

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelskim. Położona 5 km na południe od sądu powiatowego w Trembowli,  na płn.- wsch. od urzędu pocztowego Podhajczyki, koło Trembowli. Na północy leży Plebanówka, na płd.-wsch. Dołhe, na płd.-zach. Podhajczyki na płn.-zach. Zielińce. Wzdłuż granicy wsch. płynie rzeka Seret. W jego dolinie leżą zabudowania wsi.
 
Powierzchnia własności większej: grunta orne: 305, łąk i ogrodów 55, pastwisk 15, lasu 18 morg. Powierzchnia własności mniejszej: grunta orne: 582, łąk i ogrodów 58, pastwisk 28, lasu 7 morg.

Ludność 
W r. 1890 było 141 domów i 793 mieszkańców w gmninie. Na obszarze dworskim 2 domy i 24 mieszkańców.
Podział wg religii: 684 gr.-kat., 115 rzym.-kat., 18 Żydów. 
Podział wg narodowości: 679 Rusinów, 138 Polaków, 18 Żydów.
Par. rzym.-kat. w Trembow1i, gr-kat. w Dołhem.

We wsi jest szkoła 1-klasowa.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

W 1921 roku Załawie było wsią sołecką,  parafia i gmina Podhajczyki Justynowe. Do sołectwa należała wieś Zielencze. Mieszkańców było 721 w 161 domach: w tym 146  Polaków, 568 Rusinów i 4 Żydów.
 
W 1931 roku było więcej mieszkańców: 735, i więcej domów: 176. Polacy stanowili ok.  20 %, mieszkała 1 rodzina żydowska.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 12 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Suszczyn

Położenie
Wieś podolska w powiecie tarnopolskim. Położona 24 km na północny wschód od Tarnopola, 9 km na wschód od Mikuliniec (sąd, urząd pocztowy i telefoniczny). Na zachód leżą Ostalce, na północ Skomorochy i Kozówka, na wschód Iławcze,  na południe Łoszniów  (obie w powiecie trembowelskim). Wzdłuż granicy zachodniej płynie rzeka Gniezna;  południową część przepływa rzeczka Olchowiec, lewy dopływ Gniezny. Zabudowania Suszczyna leżą w klinie między Gniezną a Olchowcem (301 m npm).

Powierzchnia własności większej: grunta orne 768, łąk i ogrodów 128, pastwisk 57, lasu 22 morg. Powierzchnia własności mniejszej: ziemia orna  971, łąk i ogrodów 101, pastwisk 59 morg.
 
Ludność:
W 1880 r. było 125 domów i 775 mieszkańców w gminie a 13 domów i 102 mieszkańców na obszarze dworskim.
Podział wg wyznania: 662 gr.-kat, 161 rzym.-kat., 49 Żydów, 5 innych wyznań.
Podział wg narodowości: 642 Rusinów, 217 Polaków, 18 Niemców.
 
Parafia rzym-kat początkowo w Trembowli. Od 1869 r w Łoszniowie (obejmuje Łoszniów, Ostalce i Suszczyn). Parafia gr-kat w miejscu (obejmuje Suszczyn, Ostalce i Łoszniów).
        
We wsi jest cerkiew p w. św. Jerzego i szkoła  etatatowa.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Semenów był wsią sołecką, parafi Łoszniów, gmina Strysów. Mieszkańców było 2160 w 336 zagrodach: w tym 306 Polaków, 1820 Rusinów i 34 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 2216, i więcej zagród: 452. Polacy stanowili ok. 15 %, mieszkało ok. 40 Żydów.
W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 20 osób. Żydów wywieziono do getta w Trembowli i w 1943 zostali rozstrzelani. 


źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

środa, 3 października 2012

Semenów


Wieś podolska w powiecie trembowelskim. Położona nad rzeką Seret ,5 km na południe od Trembowli.

Parafia rzym-kat w Trembowli, gr-kat w Humniskach.

Ludność: w 1870 r. 646 mieszkańców, w 1880 r. w gminie 644, na obszarze dworskim 81, rz.-kat. 291, gr.-kat. 450.

Powierzechnia obszaru dworskiego: 953 morg, włościańskiego w Semenowie, Humniskach, Małowie i Zieleńczu razem 2349 morg.


"Wieś ta wraz z osadą Humniska, Małów i przysiółkiem Zieleńcze stanowi jedną gminę katastralną. Do folwarku w Semenowie należały dawniej wsi: Podgórzany, Zaścinocze, głośne łomami czerwonego piaskowca, który obrabiają na płyty chodnikowe, osełki, na słupy, nagrobki, rozchodzące się po całej wschodniej Ga1icji, a wąskie podłużne kamyki do ostrzenia kos wywożone bywają w wielkiej ilości przez komorę w Podwołoczyskach do Odessy a stamtaąd okrętami do Persji i Chin. W Zaścinocwu propinacja należąca do dworuw Semenowie".

"Semenów należał do monasteru bazylianów w Podgórzanach, później do starostwa jabłonowskiego i został wraz ze starostwem zamieniony przez rząd austrjacki z hr. Dzieduszyckim za żupy solne.Obecnie należą te dobra do Florentyny z hr. Dzieduszyckich ks. Czartoryskiej, wdowy po ks. Romanie. Na płd. od Semenowa, na górze panującej nad okolicą, wznoszą się dwie wielkie mogiły, rozkopane przez Edmunda. hr. Starzeńskiego, właściciela sąsiedniej Mogilnicy. Cala okolica obfituje tu w zabytki przeszłości. Na samym cyplu góry sterczą ruiny monasteru bazyliańskiego, z murami obwodowymi i basztami narożnymi. Wzdłuż rzeki ciągną się wioski: Humniska, Semenów, po drugiej stronie Małów wciśnięty między Seret i górę, Podgórzany kryjące się w głębokim parowie, w którym Kirkor wygrzebał kości mamuta, i Zieleńcze, leżące na klinie utworzonym przez Seret i jego dopływ Gnieznę. Na łące dworskiej semenowskiej przy Serecie, naprzeciwko ujścia Gniezny, istnieją stare okopy z czworobokiem, nazywane przez lud zamkiem. Na polu należącym do dworu w Semenowie po drugiej stronie Seretu, między osadą Zieleńcze a lasem semenowskim, pod górą, na której stoją ruiny monasteru, wyorują i wykopują mnóstwo sprzętów dpmowych, przepalonych kamieni, cegieł, kawałków drzewa. Domyślają się niektórzy, że w tym miejscu stało dawne miasto Trembowla, które przez nieprzyjaciół zdobyte i zniszczone; przeniesiono bardziej na północ. W Szarogrodzie 8 września 1663 r. król Jan Kazimierz, potwierdza prawa zakonników trembowelskich obrządku greckiego irembowelskich do wsi Semenowa (Ak.gr. Ziem., X, 296, ,ust. 4921)".
 
źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

W 1921 roku Semenów był wsią sołecką, siedzibą  parafii i gminy. Mieszkańców było 534 w 119 zagrodach: w tym 218 Polaków, 303 Rusinów i 13 Żydów.
W 1931 roku było więcej mieszkańców: 636, i więcej zagród: 125. Polacy stanowili ok. 40 %, mieszkały 2 rodziny żydowskie.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 6 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Romanówka

Położenie
Wieś podolska w powiecie trembowelskim, leżąca 15 km na południowy wschód od Trembowi.
 
Sąd powiatowy w Budzanowie oddalonym o 13 km na południowy wschód. Urząd pocztowy w Chmielówce (dawniej Wieniawka) 7 km na północny zachód. We wsi szkoła etatowa z 1 nauczycielem.
Parafia katolicka poczatkowo w Trembowli, od 1851 r. w Mogielnicy. Parafia gr-kat w Mogielnicy  
 
Powierzchnia obszaru dworskiego758, włościańskiego 1082 morg.
 
Ludność: w 1857 r. 1496; w 1870 r. 1473; w 1880 r. w gminie 1800, na obszarze dworskim 43. Rz.-kat. 252, gr.-kat. 1590.
 
"Dawniej stanowiła ta wieś wraz z Mogilnicą starostwo mogi1nickie, o którem Kuropatnicki w swej geografii Galicji z 1786 r. pisze: "Mogielnica wieś w cyr- kule brzeżańskim, przedtem starostwo domu Skrzetuskich", przeszła potem w dom Starzeń- skich. Józef hr. Starzeński podzielił ten ma- jątek między dwóch synów, młodszy Edmund otrzymał :Mogilnicę, starszy Leopold (poeta i pisarz dramatyczny), ożeniony z Leopoldy- ną hr. Jaworowską, otrzymał Romanówkę i sprzedał ją obecnemu właściciclowi Bogdanowiczowi".

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

W 1921 roku Romanówka była wsią sołecką, parafia i gmina Mogielnica.

Mieszkańców było 2165 w 398 zagrodach: w tym 429 Polaków, 1673 Rusinów i 63 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 2285, i więcej zagród: 463. Polacy stanowili ok. 20%, Żydzi 3%.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 20 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Plebanówka

Wieś podolska w powiecie trembowelskim nad rzeką Seret, leżąca ok. 2 km na południowy wschód od Trębowli, przy drodze rządowej (gościńcu) z Tarnopola do Zaleszczyk. Przysiółek Łozówka oddalony 7 km na południowy wschód.
 
 Gleba podolska, czarnoziem urodzajny, klimat odznacza się ostrą zimą, ale upalnem latem.
 
Powierzchnia obszaru dworskiego:  ziemi ornej, łąk i pastwisk 983 morg, lasu (dąbrowa wśród pola) 24. Powierzchnia gospodarstw włościańskich 1542 morg.
 
Ludność: w 1870 r. 1066 mieszkańców; w 1880 r. w gminie 1322, na obszarze dworskim 33.
 
Rz.-kat. 879, gr.-kat. 292, obydwie parafie w Trembowli.
 
We wsi szkoła etatowa.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Plebanówka była wsią sołecką, parafia i gmina Trembowla. Mieszkańców było 1752 w 354 zagrodach: w tym 1328 Polaków, 386 Rusinów i 38 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 1762, i więcej zagród: 379. Ukraińcy stanowili ok. 20%, Żydzi 2%.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 20 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Olendry = Holendry

Nazwa, osad zakładanych przeważnie w nizinach nadrzecznych, obfitujących w łąki i pastwiska, sprzyjające hodowli i produkcji nabiału.

Nazwę tę otrzymały pierwotnie od wychodźców z Fryzji (Holandii), którzy w XVI w chroniąc się przed prześladowaniem religijnym (jako menoici) osiadali w Polsce. Osadnictwo holenderskie poczatkowo miało miejsce na Żuławach, gdzie oddawano im ziemię w zamian za czynsz. Później zwano Olendrami/Holendrami wszelkie osady, zakładane także przez Polaków, na podobnych warunkach.

Najwięcej miejscowości, o tej nazwie Olendry = Holendry, zakładano nad Wartą i nizinach nadwiślańskich.

O Olendrach w pow. trembowelskim brak jest informacji w "Słowniku geograficznym..." oraz w "Ludobójstwo...".

 
 

wtorek, 2 października 2012

Ostrowczyk

Wieś podolska w powiecie trembowelskim. Leży nad Seretem, 7 km na zachód od Trembowli. Granice: wschód lasy miasta Trembowli, południowy-wschód Zastinocze i Humniska, południe Wybranówka i Romanówka, południowy-zachód Chmielówka, Brykula Stara i Nowa, zachód Słobódka z Olendrami, północ Zubów z Kapturami oraz lasy trembowelskie. 
 
"Wieś leży po obu brzegach Seretu, płynącego głębokim jarem, którego boki utworzone są, z czerwonego piaskowca tzw. kamień trembowelski. Na prawym brzegu Seretu stoi na wzgórku murowana cerkiew, a na zachód od wsi, na najwyższym szczycie, znak tryang, (178 m npm). W samej dolinie Seretu klimat jest łagodny, a grunt mulisty, dlatego uprawia się tytoń dla fabryki w Monasterzyskach. Grunta orne stanowi czarnoziem z podkładem czerwonego piaskowca, a dalej ku południowi i zachodowi - gliniastym. Klimat na stepowych wyżynach jest ostry, nadaje się tylko do uprawy zbóż zwykłych. Im bliżej Chmielówki i Brykuli, tym bardziej przechodzi uprawa z pszenicy w żyto. Na rozległych, utworzonych z rozległych niegdyś stepów strusowskich polach ostrowieckich, przebywają, przez cale lato liczne stada dropi i innego ptactwa stepowego".
 
 Powierzchnia ziemi dworskiej: 90, włościańskiej 971 morg.
 
 Ludność w 1870 r. 536 mieszkańców, w 1880 r. 666. Według szematyzmu rzym-kat. 180, par. Trembowla, gr-kat. w Ostrowczyku ze Słobódką i Olendrami 651, par. w miejscu, z filią, Zubów z 305 i Zastinocze z Kapturami 431, razem 1387 gr-kat. 

We wsi jest szkoła etatowa z 1 nauczycielem.

W Toruniu 10 grudnia 1709 r. August II pozwala Antoniemu Bekierskiemu korzystać z lasów starostwa trembowelskiego przyległych do dóbr jego Ostrowczyk. Obecnie Ostrowczyk należy do dóbr Strussów, własność Włodzimierza hr. Baworowskiego.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

W 1921 roku Ostrowczyk był wsią sołecką, siedzibą parafii, gmina Darachów. Mieszkańców było 761 w 138 zagrodach: w tym 263 Polaków, 483 Rusinów i 15 Żydów.

W 1931 roku było mniej mieszkańców: 694, ale więcej zagród: 156. Polacy stanowili ok. 35%, mieszkały 3 rodziny żydowskie.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 10 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Ostalce z Teofilówką

Wieś podolska w powiecie tarnopolskim, leżąca na zachodnim brzegu rzeki Gniezny. Granice: na wschód rzeczka a za nią Suszczyn, południe Łoszniów, od zachodu Mikulińce, od północy Skomorochy.
 
Powierzchnia obszaru dworskiego: 739 morg, wt ym 465 lasu. Powierzchnia gospodarstw włościańskich 342 morg.
 
 W 1870 roku 811 mieszkańców, 1880 r.
963 mieszkańców. Wedle szematyzmu rzym- kat. 160, par.
Łoszniów (od 1869, wcześniej parafia Trembowla) , gr-kat. 773, par. Suszczyn.
 
Wieś Ostalce z Suszczynem stanowiła  jeden majątek i była własnością rodziny Ciepielowskich. Sprzedano go Żydowi Rosenstock, który był już w posiadaniu  rozległych dóbr Skałat.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne

Mszaniec koło Trembowli


Wieś podolska na zachodnim  krańcu powiatu husiatyńskiego, 10 km na południowy wschód od Trembowli. Graniczy na wschodzie z Howiłowem Małym, Howiłowem Wielkim i Suchostawem, na południu z Kobyłowłokami, na zachodzie z Janowem i Dereniówką, na północy z Plebanówką i Iwanówką.  Przez wieś przebiega gościniec rządowy (droga rządowa) trembowelsko-kopeczyniecki. Wieś położona jest na 188 m npm.
 
Powierzchnia obszaru dworskiego: grunty orne 796, łąk 184, pastwisk 326, lasu 7 morg. Powirzchnia gospodarstw włościańskich: grunty orne 1077, łąk 68, pastwisk 4 morgi.
 
Ludności rzym-kat. 128 osób. Mszaniec należy do parafii Trembowla a od roku 1891 do parafii Kobyłowłoki.  
Ludność gr-kat. 706 osób, parafia w miejscu.

We wsi jest szkoła etatowa z 2 nauczycielem. Sąd powiatowy - Kopeczyńce 15 km na płd.-wsch., urząd pocztowy Chorostków.

Obszar dworski należy do ordynacji Chorostków, własność Wilhelma hr. Siemieńskiego Lewickiego i Zofii z hr. Lewickich Siemieńskiej.
 
Uwaga: " Słownik geograficzny.." błędnie podaje przynależność wsi Mszaniec do parafii Chorostków.
 
 Uwaga: Był też Mszaniec Tarnopolski, leżący na północnym cyplu powiatu tarnopolskiego, między powiatem zbaraskim i brodz-
kim.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich" i badania własne


W 1921 roku Mszaniec był wsią sołecką, siedzibą gminy, z parafią w Kobyłowłokach. Mieszkańców było 1242 w 239 zagrodach: w tym 271 Polaków, 920 Rusinów i 51 Żydów.

W 1931 roku było mniej mieszkańców: 998 i mniej zagród: 204. Polacy stanowili ok. 26%, Żydzi 4%.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok.20 osób.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006

Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Chmielówka

Wieś podolska w powiecie  trembowelskim, leży przy gościńcu krajowym buczacko-strusowskim, założona pośród strusowskich stepów.
Oddalona jest od Trembowli i Strusowa o ok. 2 mile na południowy zachód o 1 milę na wschód od Wiśniowczyka i o 1 milę na północny zachód od Mogielnicy.
 
Powierzchnia gospodarstw większych: ziemia orna 855, łąk i ogrodów  224, pastisk 94. Powierzchnia gospodarstw mniejszych: ziemi ornej:1101, łąk i ogrodów 65, pastwisk 5 morg.
 
 Ludność: rzym-kat. 46, gr-kat. 734, Żydów 14, razem 794.
 
Należy do rzym-kat. parafii w Mogielnicy (od 1851 r.); gr- kat. parafia w  miejscu, (ze wsią Bieniawa - 331  gr-kat). 
 
 We wsi znajduje się szkoła etatowa i stacja pocztowa przy trakcie z Tarnopola do Jazłowca, o 43 kil. od Tarnopola.

Chmielówka - wieś nazywała się dawniej Wieniawka. W tej miejscowości 21 lipca 1809 r. korpus austryjaków pod komendą generała Pikinga, poddał się wojsku polskiemu, dowodzonemu przez podpułkownika Strzyżowskiego. Aby poszło to w niepamięć rząd austryjacki w r. 1815 zmienił nazwę wsi Wieniawka na Chmielówkę.


źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"


UWAGA:

Na przedwojennych mapach powiatu Trembowla występują obie miejscowości Chmielówka - koło Brykuli Starej i Wieniawka koło Łaskowców. Należało by ustalić czy ta przedwojenna Wieniawka to w/w miejscowość czy zupełnie inna.

Mogielnica

stan wg opisu z 1880 roku

Mogielnica lub Mogilnica

Wieś podolska w powiecie trembowelskim. graniczy na wschodzie ze Słobódką Janowską, Zniesieniem i Budzanowem, na południe z Wierzbowcem i Laskowcami, na zachodzie z Mateuszówką i Romanówką. Przez środek wsi przepływa potoczek Ryczka, mający swe źródła w stepach strusowskich, na gruntach należących do gmin: Brykula Stara i Chmielówka. 

Potok Ryczka  przepływa przez Romanówkę i Mogilnicę, dalej płynie granicą lasów mogielnickich i budzanowskich i pod przysiółkiem Zniesienie wpada do Seretu.

 
"Jest to wieś stepowa, rozłożona w jarze, wśród wyżyn (od 127 do 183 m npm). Sama osada, schowana jest w parowie nad potokiem, ciągnie się długim pasmem od wschodu ku zachowi, na północy ku Trembowli i Strusówce, na zachodzie ku strusowskim stepom i rozsypanym na nich wsiom: Bernadówka, Słobódka Struska, Tiutków, Darachów, Ostrowczyk, Brykula Nowa i Stara, Chmielówka, Dobropole, Kulczyce i Mateuszówka".

 Patrząc z Mogielnicy można zobaczyć ciągnące się ku rzekom Seret i Strypa, na południowym zachodzie ku Buczaczowi, a na południe ku Dniestrowi szerokie pola, poprzedzielane parowami i niezbyt wysokimi podłużnymi pagórkami. W okolicy można zobaczyć  przy drodze krzyż kamienny z czerwonej płyty piaskowca, grubo ciosany, a na nim Matka Boska z dzieciątkiem lub św. Mikołaj namalowany jaskrawą farbą. Na polach wznoszą się mogiły dawnych obrońców tej ziemi lub najeźców. Od wschodu i północy ciągnie się pas lasów nad brzegiem Seretu, a na północy  10 km od Mogielnicy, nad stromym brzegiem Seretu widać malownicze ruiny pobazyliańskiego monasteru w Podgórzanach.

 Powierzcnia gospodarstw dworskich: ziemia orna 2684, łąk i ogrodów 119, pastwisk 72, lasu 470 morg; gospodarstwa włościańskie: ziemia orna 4035, łąk i ogrodów 436, pastwisk 24, lasu 16 morg kw. 

Mieszkańcy 1788 osób, w tym:
-  rzym-kat. 418,
 - gr-kat. 1370.

We wsi jest cerkiew murowana pod wezwaniem św. Michała.

Początkowo Mogielnica była częścią parafii Trembowla. Od 1851 jest samodzielną parafią. "Systemizowana w r. 1858, erygował ją i zaopatrzył Józef hrabia Starzeński -  były właściciel tych dóbr, który swoim kosztem wymurował kościół pod wezw. św. Józefa".

Do parafii przyłączono 8 miejscowości:
- Brykula Nowa odległa o 9 km z 55 rzym-kat,
-  Brykula Stara (zaścianek szlachecki) odległa o 8 km z 23 rzym-kat,  
- Chmielówka odległa o 7 km z 46 rzym-kat,
- Józefówka odległa o 5 km z 13 rzym-kat,
- Kulczyce odległa o 4 km z 90 rzym-kat,
- Mateuszówka odległa o 6 km z 89 rzym-kat,
-  Romallówka odległa o 1 km z 252 rzym-kat,
- Worcelówka odległa o 8 km z 18 rzym-kat.

  W parafii były 2 filie:
- w filii Mogilnica Stara  (z wikarym) było 1129 mieszkańców, cerkiew pod wezw. św. Trójcy,
- w filii Romanówka 1304 mieszkańców, cerkiew murowana pod wezw. BW. Krzyża.

Mogielnica była jedną z najzamożniejszych parafii. Proboszcz miał 300 morg ziemi i dochody, które ze względu na liczbę i zamożność parafian wynoszą kilka tysięcy zł rocznie.  
 
Wieś dzieli się na 2 części: Mogielnica Nowa i Mogielnica Stara. "Obydwie łączą się bezpośrednio ze sobą i stanowią jedną gminę polityczną i katastralną".

Właścicielem Mogielnicy oraz Romanówki był Leopold hr. Starzeński, a nastepnie Michał Bogdanowicz - właściciel pobliskiego Kossowa.

Właściwość miejscowa:
- Sąd Powiatowy -  Budzanów,
- notariat -  Trembowla,
- urząd pocztowy - Chmielówka.

We wsi są 2 szkoły etatowe, jedna w Mogielnicy Starej, druga w Nowej, każda z 1 nauczycielem.

W pobliskich  kamieniołomach "czerwonego piaskowca, z których wyrabiają płyty na chodniki, oraz schody, toczydła i bruski do ostrzenia kos, które przez Podwołoczyska. idą do Odessy, a stamtąd na daleki wschód do Persji i Chin".

"Jest także mały młynek wodny na potoku, była gorzelnia, obecnie rozebrana. Przez Mogielnicę przechodził dawniej gościniec z Trembowli do Buczacza i teraz jeszcze w czasie suchej pory roku uczęszczany. Jest tu stadnina koni wschodniego pochodzenia, w lesie i na polach liczna zwierzyna, szczególniej zające, sarny i lisy, oraz na polach dropie, które się w zbożach na rozległych tutejszych łanach wywodzą i od śniegu do śniegu pasą. Ogród piękny i starannie utrzymany, przez który prowadzi do mieszkalnego domu ulica z odwiecznych lip, a na dole nad strumieniem rosną olbrzymich rozmiarów nadwiślańskie topole. Na polach są, liczne mogiły i wyorują, tu często starą broń i zbroje, przechowane w prywatnem muzeum właściciela Mogielnicy, który ma bardzo piękną kolekcję numizmatów oraz starych dokumentów, książek i pamiątek narodowych".

W Mogielnicy zamieszkiwało wiele schłopiałych rodzin szlacheckich.

Mogilnickie starostwo niegrodowe, w ziemi ha1ickiej, pow. trembowelskim, według    spisów podskarbińskich z r. 1771 składało się ze wsi: Mogielnica, Romanówka i Chmielówka z przyległościami, które posiadał wówczas Michał Skrzetuski, opłacając z nich kwarty zł polskich 4.102 gr. 3. Po zajęciu tego starostwa przez rząd austryjacki, sprzedane zostało Maciejowi Sta- rzeńskiemu w d. 5 lipca 1776 r. za złotych reńskich 79400.

źródło: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"



W 1921 roku Mogielnica była wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej i gminy. Mieszkańców było 3612 w 661 zagrodach: w tym 799 Polaków, 2730 Rusinów i 80 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 3695, i więcej zagród: 737. Polacy stanowili ok. 22%.

W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ponad 70 osób. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

Małów


W 1921 roku Małów był wsią sołecką, siedzibą parafii katolickiej, gmina Semenów. Mieszkańców było 504 w 109 zagrodach: w tym 149  Polaków, 349Rusinów i 6 Żydów.

W 1931 roku było więcej mieszkańców: 567, i więcej zagród: 117. Polacy stanowili ok. 20%, Żydzi 1%.


W 1939-45 zginęło w mordach dokonanych przez banderowców ok. 6 osób. Żydów Niemcy wywieźli do getta w Trembowli i w 1943 r. rozstrzelali.

źródło: "Ludobójstwo... w województwie tarnopolskim w 1939-1946", H. Komański, S. Siekierka; Wrocław 2006


Uwaga: Autorzy "Ludobójstwo..." najprawdopodobniej klasyfikują Polaków i Rusinów/Ukraińców wg przynależności do obrządku katolickiego lub greko-katolickiego. Podział taki nie jest prawidłowy ponieważ w omawianym rejonie istniała spora część osób obrządku greko-katolickiego, mówiąca po rusku(ukraińsku), ale uważająca się za Polaków. Trudno jest obecnie ustalić jaki procent mieszkańców danej miejscowości można by było zakwalifikować do tej grupy.

brak opisu w "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich"